Biri çoklu besin alerjisine sahip, iki oğlu olan Sevgili Gül Kocaman alerji ile tanışma hikayesini bizlerle paylaştı. Kendisine desteği için teşekkür eder, hikayesinin bir çok anneye örnek olmasını dilerim.

AA: Kısaca bize kendinizi tanıtır mısınız?
GK: Merhabalar, ben Gül Kocaman. 33 yaşındayım, Alman Dili ve Edebiyatı mezunuyum. Büyük oğlum doğana kadar çalıştım, 6 yıldır evdeyim. 8,5 yıldır evliyim.

AA: Kaç yaşında, kaç çocuğunuz var?
GK: iki oğlum var. Büyüğü 6 yaşında, alerjisi olan küçük oğlum da 21,5 aylık.

AA: Çocuğunuzdaki gıda alerjisi belirtilerini ilk ne zaman fark ettiniz?
GK: Oğlum doğduğundan beri sürekli ağlayan, huzursuz ve sürekli fışkırarak kusan bir bebekti. Doğduğunda emme sorunu da vardı, bir süre sağıp biberonla besledim ama normal emmeye başlayınca da sıkıntılar geçmedi. İlginç bir şekilde sürekli bir burun akıntısı ve hırıltısı da vardı, ama çocuk doktorumuz bir şeyi yok diye geri gönderiyordu. Oğlum çok kuştuğu için kilo alımı da azdı ama boyu güzel uzuyordu. Bu şekilde 5,5 ayı geçirdik.

AA: Teşhis koyulana kadar nasıl bir süreç geçirdiniz?
GK: Alerjisi olduğunu ilk sütlü mama verip de mama değen yerlerin kızarıp minik kabarcıkların çıktığını görünce anladık. İlk başta yine tam anlayamasam da yoğurt ve keçi ürünleri de verip aynı tepkiyi alınca iyice öğrenmiş olduk.

AA: Teşhis koyulduktan sonra nasıl bir yol izlediniz?
GK: Açıkçası teşhisi sütlü mamayı verince bariz tepki verince çocuk doktorumuz koymuş oldu. 6 aylıkken testin doğru sonuç vermeyebileceğini söyleyip oğlumun ve benim diyet yapmamı önerdi. Gerçekten de ben diyet yapınca oğlumdaki şikayetler hızla geçti. Arada diğer besinlere de tepki verdiğini fark ettim, kaçınınca sıkıntı olmuyordu. Daha sonra facebook’taki grupta Prof.Dr.Fügen Çullu’nun ismini çok duyunca oğlumu 14 aylıkken kendisine götürdük. Oğlumda o zamana kadar minik denemeler yapıyorduk, acaba geçti mi diye. Fügen hoca kendi başımıza asla deneme yapmamamızı tembihledi, büyük oğlumu da bu konuda uyarmamızı söyledi hiç temas olmaması için. Çünkü büyük oğlum yoğurt yedikten sonra küçüğü öpünce bile hemen tepki veriyordu oğlum. Kan testi yapıldı, kanda da yüksek oranda süt alerjimiz doğrulanmış oldu. Sıkı diyete devam ettik.

AA: Bu süreçte sizi en çok zorlayan etken ne oldu?
GK: Beni en çok zorlayan şey oğlumun iştahsızlığı oldu. Pregomini o kadar rahat yiyordu ki tahılla veya muzla, çorba veya yemek vermeye çalıştıkça eliyle itiyordu. Çok uzun bir süre bu şekilde beslendi. Ben denemeler yapıyordum ama birkaç kaşık çorbanın ötesine geçemedik. Oğlum daha yeni yeni iki haftadır yemek yemeye başladı, hem de kendi elleriyle yemek istedi ben de bıraktım. Maşallah çoğu şeyi şu anda kendi yiyor, menümüz kısıtlı olsa da bu cok sevindirici oldu benim için. Şu anda da mamayı hiç yemiyor gibi bir şey, sadece akşam yatarken bir bardak pipetle içiyor. Oğlum uçlarda yaşamayı seviyor galiba. Bir de oğlum alerjen gıdanın cilde temasıyla bile ani reaksiyon verdiği için anafilaksi riskimiz var, bu nedenle yanımızda sürekli Epipen iğne taşıyoruz.

AA: Size bu süreçte en çok destek veren kişi kim oldu?
GK: En çok yardımcım eşim oldu bu dönemde. Bizde belirtiler bariz olduğu için çocuğu beraber olabildiğince korumaya çalışıyoruz. Büyük oğlum da çok dikkatli davranıyor artık, sütlü ürün yedikten sonra ellerini yıkıyor yanında şeker, çikolata yemiyor.

AA: Zamanı geri çevirebilme şansınız olsaydı alerji ile mücadelenizde neyi yapmak ya da yapmamak isterdiniz?
GK: Oğluma doğduğunda ıslak akciğer sorunu nedeniyle birkaç saat yoğun bakımda kaldığı için bize sormadan hemen mama vermişler. Zamanı geri döndürebilseydim hemşireleri uyarırdım kesinlikle mama vermesinler diye. Ne kadar doğru bilmiyorum ama alerjisini tetiklediğini düşünüyorum. Bir de baştan haberim olsaydı kusması, huzursuzluğu olduğunda daha ayrıntılı baktırsaydım keşke diyorum çünkü o ilk aylar ikimiz açısından da çok zordu.

AA: Çocuğunuza alerjisini nasıl anlattınız? Bazı gıdaları yiyememesini nasıl açıkladınız?
GK: Oğlum henüz konuşmayı bilmediğinden, çok açıklayamadım açıkçası. Genelde yanında yememeye çalışıyoruz ya da yersek de onun yiyebileceği bir şeyi koyuyorum önüne.

AA: Alerji ile yeni tanışan annelere neler önerirsiniz?
GK: Anneler bebeklerinde tuhaf giden bir şeyler olduğunu hissettiklerinde kesinlikle daha ayrıntılı bakılması için uğraşsınlar. Bana alerji kavramı çok uzak olduğu için hiç tahmin edemedik.

AA: Ülkemizde gıda alerjisinin daha iyi tanınması ve geniş kitlelerce anlayış gösterilmesi için sizce neler yapılmalı?
GK: Malesef ülkemizde süt alerjili çocuklar hiç düşünülmüyor, dışarıda çok zorluk yaşıyoruz. Malesef hep beraber gördük, facebook’ta alerjiyle ilgili paylaşım yapınca bir kişi dahi bunu paylaşıp beğenmiyor ama çocukların resimleri olunca beğeniler peşpeşe geliyor. O nedenle farkındalık yaratmak çok zor malesef.

AA: Son olarak eklemek istedikleriniz?
GK: Çocuklarımızın bir an önce alerjiyi yenip sağlıklarına kavuşmasını diliyorum.