Sevgili Özge Ünlü’nün hikayesi bize alerjinin teşhis edilmesi kadar yönetilmesinde de doktor payının önemini bir kez daha vurguluyor. Kendisine paylaşımı için teşekkür eder, hikayesinin bir çok anneye örnek olmasını dilerim.

AA: Kısaca bize kendinizi tanıtır mısınız?
ÖÜ: Merhabalar, 26 yaşındayım, laborantım. 3 yıldır evliyim.

AA: Kaç yaşında, kaç çocuğunuz var?
ÖÜ: 1,5 yaşında dünyalar tatlısı bir erkek evlada sahibim.

AA: Çocuğunuzdaki gıda alerjisi belirtilerini ilk ne zaman fark ettiniz?
ÖÜ: Doğumum sezeryanla gerçekleştiği için sütüm geç geldi, ben ne kadar hayır desem de çevremdeki büyüklerim mama takviyesi yapmamda ısrar ettiler. Aksi taktirde şekerinin düşeceğini ve sarılık olabileceğini söylediler. Hemşirenin getirdiği mamadan bir kaşık oğluma içirdim. Sonraları sütümün yanında takviye olarak mamaya da başladım. Oğlum sürekli fışkırtarak kusuyor, kucağımda nefessiz kalıyordu. Kaka sayısı çok fazla ve aşırı huzursuz bir bebekti.

AA: Teşhis koyulana kadar nasıl bir süreç geçirdiniz?
ÖÜ: 2,5 aylık olduğunda egzemaları başladı, ardından iki kaşının arası konak oldu. Bebeklerde böyle şeyler olur diye düşündüm ama alerji minicik yavrumun bedenini esir almaya çoktan baslamış bile…5 aylık olduğu zaman çok az karpuz suyu verdim, nereden bilebilirdim ki o bir damlacık karpuz suyu hayatımızı alt üst edecek. Karpuz suyundan sonraki kakası mukuslu ve kılcal damar şeklinde kırmızılıklar vardı. Yediğini çıkarttığını düşündüm. Ertesi gün tekrar denedim. Kakasındaki kırmızılıklar iyice artınca bezle beraber hastaneye gittik. Doktor dizanteri olabileceğini söyledi. Test yaptırdık, sonuç negatif. Ardından bir sürü yanlış teşhis ve tedavi… Yolunda gitmeyen birşeyler olduğunu çok iyi biliyordum ama elim ayağım bağlanmış gibiydi. Alerji ihtimali hiç aklıma gelmemişti ve hiç bir doktor da bunu dile getirmedi. Eşimin görev yaptığı hastanede pediyatri yoğun bakımda görev yapan Prof.Dr.Emine Polat oğlumun alerjisi olabileceğini söyledi ve bizi alerji polikliğine yönlendirdi. Yapılan tetkikler sonucu ve öykümüzün ardından alerji teşhisi koyuldu.

AA: Teşhis koyulduktan sonra nasıl bir yol izlediniz?
ÖÜ: Süt ve süt ürünlerine karşı diyete başladım, minik bebeğim de Neocate ile tanıştı. Bir süre böyle devam ettik ama bir arpa boyu yol katedemiyorduk. Oğlumun kucağımda nefessiz kalışları, pıhtı şeklinde kanlı, mukuslu kakaları, içi dışına çıkasıya kadar kusmaları iyice arttı. Tekrar doktor yolunu tuttuk. Diyetimi iyice katılaştırdım, aç gezdim. Ama yine olmadı, sebebini bilmediğim birşey oğlumun bağırsaklarını her gün kemiriyordu. Bitmek bilmeyen bir kanlı kakası vardı yavrumun. Günde 8 kere kanlı, mukuslu kaka…en son çare kolonoskobi dendi. Günlerce düşündüm, ağladım, dua ettim. Minicik yavrum bu yaşta kendinden büyük acılar çekecekti. Zor da olsa yaptırmaya karar verdim. Oğlumu kucağımdan aldılar ve benim yanımda anestezi verdiler, kuş gibi çırpınan meleğim bir anda sustu, gözlerini kapattı. O an dünyam başıma yıkıldı. Oğlum bir daha eskisi gibi olmayacak dedim…Bir hafta sonra sonuçlarımız geldi. Eozinofilik kolit dendi. Oğlum artık 1 yaşındaydı. Doktor düzelme olmayınca anne sütünü keselim dedi. Ben yüksek sesle bunu oğluma yapamayacağımı söyledim. Aslında yapacak başka birşey kalmamıştı, onun sağlığı için denemeye değerdi ama kararsızdım. Doktor 3 gün verme bakalım düzelecek mi dedi. Çaresiz kabul ettim çünkü yavrum kocaman kan pıhtıları çıkarıyordu kakasında. Her gece emme saatlerinde uyanıp ağladı bebeğim, onunla birlikte ben de tabi ama şükürler olsun 3.günün sonunda aylarca devam eden kan yok oldu.

AA: Size bu süreçte en çok destek veren kişi kim oldu?
ÖÜ: Bu süreçte en büyük destekçim biricik can yoldaşım, hayat arkadaşım eşimdi.

AA: Zamanı geri çevirebilme şansınız olsaydı alerji ile mücadelenizde neyi yapmak ya da yapmamak isterdiniz?
ÖÜ: Zamanı geri çevirebilseydim eğer ek gıdalara 6.ayın sonunda başlardım. Acaba alerjisi geçmiş midir diye düşünerek arka arkaya denemeler kesinlikle yapmazdım.

AA: Çocuğunuza alerjisini nasıl anlattınız? Bazı gıdaları yiyememesini nasıl açıkladınız?
ÖÜ: Oğlum küçük olduğu için onun yiyemeyeceği şeyleri cısss diye adlandırdık.

AA: Alerji ile yeni tanışan annelere neler önerirsiniz?
ÖÜ: Alerjiyle yeni tanışan annelere tavsiyem, sabırlı olmaları ve doğru doktor buldukları noktada kesinlikle onunla birlikte hareket etmeleri.

AA: Ülkemizde gıda alerjisinin daha iyi tanınması ve geniş kitlelerce anlayış gösterilmesi için sizce neler yapılmalı?
ÖÜ: Alerji konusunda bilinçsiz bir ülkede yaşıyoruz. İnsanlara durumumuzu anlatınca çok ilginç diye karşılık veriyorlar. Bence doğum yapan her anneye bu anlatılmalı ve alerjili bebek anneleri için seminerler düzenlenmeli.

AA: Son olarak eklemek istedikleriniz?
ÖÜ: Benim oğlum artık herşeyi yiyebiliyor. Bu herşeye bedel. O benim canımın canı. Sabrettik ve başardık. Sevgili anneler lütfen sabredin ve güçlü olun. Bu günler de geçecek. Rabbim başka dert vermesin…